„Wszystko dla Jezusa przez Bolejące Serce Maryi” to motto pozostawione przez kolejną wielką postać, którą prezentujemy w cyklu „Nieszawa. Sylwetki i historie”, Bł. Matkę Małgorzatę Łucję Szewczyk. Urodziła się w 1828 r., w głęboko religijnej rodzinie polskiej,
w Szepetówce na Wołyniu. Wcześnie osierocona, duchowe oparcie znalazła
w Bogu i Matce Najświętszej. Mając 20 lat, Łucja wstąpiła do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. W trudnym okresie niewoli narodowej, jako tercjarka, odważnie świadczyła miłosierdzie. Odbyła pielgrzymkę do Ziemi Świętej, a po niej ok.1880 r. opuściła rodzinne strony i udała się do Zakroczymia. Tam, w wynajętym mieszkaniu, zaczęła gromadzić opuszczone i chore staruszki, którymi opiekowała się z wielką miłością i oddaniem. 1881 r. założyła Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej, znane również jako Serafitki, które miało na celu pomoc ubogim i cierpiącym. Dziesięć lat później przeniosła się do Galicji. Jej działalność w Hałcnowie była inspirowana głęboką wiarą i oddaniem Bogu. Następnie w Oświęcimiu wybudowała klasztor, który stał się domem macierzystym Zgromadzenia. Było ono ukierunkowane na służbę opuszczonym i chorym. Ważnym elementem działalności było również religijne wychowanie dzieci w otwieranych sierocińcach i ochronkach. W Oświęcimiu Matka Małgorzata spędziła dziesięć lat, prowadząc na szeroką skalę działalność charytatywną. Obok Hałcnowa i Oświęcimia, powstawały fundacje m.in. w Żywcu,Stryju, Drohobyczu i Jarosławiu. Na początku XX wieku otworzyła nowy dom w Nieszawie. Łącznie w latach 1893-1904 powstało 13 domów. Ale to właśnie z Nieszawą związała ostatnie chwile życia. Przybyła tu po rezygnacji z kierowania Zgromadzeniem i zamieszkała w wynajętym od proboszcza niewielkim domku nazywanym „wikaryjką” albo „organistówką”, naprzeciw kościoła parafialnego. Chorowała na nerki oraz oczy, które z biegiem lat były coraz słabsze.
Zmarła w opinii świętości, 5. czerwca 1905 r. w godzinach porannych, po przyjęciu sakramentu chorych. Była dla sióstr wzorem żywej wiary, bezgranicznego zaufania Bożej Opatrzności i szczególnej czci wobec Matki Bożej Bolesnej. Eucharystia stanowiła centrum
i źródło jej zapału apostolskiego, gorliwości o chwałę Bożą i ofiarnej miłości. 8. czerwca 2005 r., podczas uroczystości z okazji 100. rocznicy śmierci, na uroczystej Sesji Rady Miejskiej nadano Matce pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela Miasta Nieszawa. Została beatyfikowana 9. czerwca 2013 r. w bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie.
